Terwijl de zon moeite had om door te breken deze lentedag, werd op de eerste CFO Top van 2023 gezocht naar eenvoud. Amy Quik van Network C opende de dag voor de ruim honderd aanwezigen met de eenvoudige boodschap om te genieten van de mooie momenten en interacties die we met elkaar hebben.
Vervolgens mocht filosoof Karim Benammar de dag inhoudelijk aftrappen. Benammar is gefascineerd door hoe denkkaders ons handelen beïnvloeden. Waarom doen we de dingen zoals we ze doen? Welke aannames liggen daaraan ten grondslag en kun je zaken radicaal anders aanpakken?
Bril op de werkelijkheid
Met de zaal deed hij dan ook enkele eenvoudige oefeningen om te zoeken naar ‘simplicity’. Het begon met de vraag: van welk complex aspect heb je last in je werk? De zaal kreeg twee minuten om dit in tweetallen te bespreken. Uit het opstijgende geroezemoes valt te destilleren dat de vraag leeft. De ergernissen: het haastige gebeen van kwartaal naar kwartaal en de druk bij investeringsbeslissingen om vooral uit te leggen waarom het geen slechte investering is. Vervolgens mochten de aanwezige CFO’s kort bediscussiëren wat de radicaalste aanpak zou zijn voor het probleem dat ze ervaren. Een suggestie was om mensen meer verantwoordelijkheid te geven en de medewerkers niet meer te controleren. Tot slot gaf Benammar de opdracht mee om kort na te denken over een kleine stap die het ongenoegen weg zou nemen.
Benammar stelt dat we het makkelijkst pijnlijke dingen kunnen veranderen. En we moeten daarbij af van het idee dat meer altijd beter is. Meer leidt vaak tot lange rapporten en ingewikkelde procedures. Steve Jobs was iemand die de KISS-filosofie van het Amerikaanse leger (Keep It Simple, Stupid) doorvoerde. Na zijn terugkeer bij het destijds zwalkende Apple ging men terug van 23 verschillende naar vier computers. Daarnaast haalde hij ook de Bill Gates quote “I choose a lazy person to do a hard job, because a lazy person will find an easy way to do it.” aan om de aanwezigen extra te prikkelen en mogelijk een spiegel voor te houden.
Een aanwezige deelde nog een anekdote die aansloot bij het verhaal van de filosoof. Hij was in zijn bedrijf verantwoordelijk geworden voor de financiële afdeling in België. Eenmaal per kwartaal reed hij naar het Zuiden voor een meeting over het pensioenfonds. Na drie jaar vroeg hij of men waarde hechtte aan deze bijeenkomst. Alle betrokkenen bleken het niet waardevol te vinden, maar dat dit de legacy was van zijn voorganger. Er ging een streep door de bijeenkomst die veel mensen nodeloos tijd had gekost.
Simplicity in de praktijk
Stoppen is mentale toestand
Nadat iedereen de keel had gesmeerd met een glaasje champagne en een oester, mocht Ray Klaassens de dag afsluiten. Het voormalige lid van de Special Forces geniet bekendheid van Kamp van Koningsbrugge waarin normale burgers worden onderworpen aan een training van commando’s. ‘Wat moet ik al deze slimme mensen nou vertellen’, zegt Klaassens om het ijs te breken. ‘Hoe je in crisissituaties moet handelen’, antwoordt iemand in het publiek. ‘Hoe je tot het gaatje gaat’, suggereert een ander. Over dat laatste kan Klaassens wel iets verklappen. ‘Stoppen is bijna altijd een mentale toestand. Het is een keuze. Als je niet onderkoeld, oververhit of wat dan ook bent, ben je mentaal niet sterk genoeg voor de situatie waar je in zit.’
illustreren hoe belangrijk zelfopoffering is, gaf hij een voorbeeld uit zijn commandotraining. ‘Een van de basisregels. Laat niemand achter, al dan niet gestorven. Je springt niet uit een vliegtuig als je weet dat iemand voor zichzelf kiest.’
Chocolade-extase
Vervolgens neemt Klaassens ons mee in zijn wereld. Tijdens een oefening zat hij met drie maten ‘s nachts aan een rivier in Zuid-Duitsland. Ze gebruiken geen licht en praten doe je ook niet, omdat de vijand je anders ziet of hoort. Ze wisten niet hoe lang de oefening zou duren. Onderkoeld en oververmoeid moesten ze in de ijskou door een rivier waden. Bij een van de maten van Klaassens bleek zijn tas vol te zijn gelopen met water. ‘Hij zat er doorheen’, aldus Klaassens. Aan de overkant vindt Klaassens nog een chocoladereep in zijn borstzak. ‘Ik had mij nog nooit zo ellendig gevoeld, maar hij had hem meer nodig dan ik. Als je dan in het midden van de nacht zo’n stukje chocolade krijgt aangereikt, dat is pure magie. Zo worden teams gemaakt’.
Over teams gesproken, op 6 september 2009 waren vier commando’s op een speciale patrouille in Afghanistan. Al snel liepen ze in een hinderlaag, waardoor ze genoodzaakt waren zichzelf in veiligheid te brengen. Uiteindelijk komen de militairen aan bij een boerderij waar ze welkom zijn. Hier blijkt dat ze één persoon kwijt zijn. Ze willen eigenlijk direct terug, maar dat zou hen de dood injagen. Ze wachten op luchtsteun. Vanuit de helikopter wordt ontdekt dat de vierde man, Kevin van de Rijdt, is omgekomen. Met gevaar voor eigen leven halen de andere drie zijn lichaam terug, want: leave no man behind. ‘Zij zeggen nu: het was zo ellendig, maar trotser dan dit kun je niet worden. Zo kun je nabestaanden antwoorden bieden.’
‘We kijken nu alweer uit naar de volgende CFO Top, dan rondom het thema ‘The Good, the Bad and the Ugly’’ aldus Amy Quik. We verwelkomen iedereen heel graag weer op 5 juli waar we met elkaar de zomer inluiden op het prachtige Landgoed de Salentein in Nijkerk.